|
به
عنوان اصلی کلی، مقالات بايد کوتاه بوده و منظور از نگارش آن رفع نيازهای
خواننده باشد .
- در تهيه هر مطلب و مقاله برای سايت جامعه
مجازی همواره اين اصل کلی بايد در نظر باشد که خوانندگان اين مطالب و
مقالات تشنگانی به عنوان جستجو کننده دانش و اطلاعات مورد نياز زندگی يا
کار روزمره خود هستند. بنابراين ضمن کوتاه بودن مطلب، مقاله بايد بتواند
ولو به عنوان يک جرعه کوچک و اندک، نياز مشخصی از خواننده را برآورده کند.
بهترين شرايط اين خواهد بود که خواننده بتواند مطالب و مقالات مختلف را بر حسب نياز خود با
هم ترکيب کند و نيازهای بزرگتر خود را برآورده سازد. بدين خاطر ضمن حفظ دقت
و انسجام در نوشتن مطلب، منظور از نگارش هر مطلب يا مقاله بايد نيازهای
خواننده آن باشد.
برای بيان و انتقال دانسته های خود به ديگران، همواره بيش از يک روش وجود
دارد. ضمن تجزيه و تحليل اين روش ها، بسته به امکانات، وقت و توان خود، از
بين آنها بهترين و مؤثرترين روش را انتخاب کنيم. وقتی نمی توانيم ايده های
خود را به روشی مؤثر، صريح و روشن به صورت نوشته در بياوريم، به طور قطع به
ميزانی که فکر می کنيم، به مطلب مورد نظر برای نوشتن تسلط نداريم. بنابراين
بهتر است به جای نوشتن، به مطالعه بيشتر در باره جوانب موضوع بپردازيم و
نوشتن را به فرصت ديگری که مطالعات تکميل شده اند، موکول
کنيم.
- قبل از شروع به نوشتن هر مطلب يا مقاله، ابتدا
ساختار کلی و عناوين بخش های اصلی و فرعی آن را تهيه کنيم. در تهيه ساختار
به اين نکته اصلی بايد توجه شود که مطلب نبايد به صورت ”بحر طويل“ بوده و
فاقد بخش بندی باشد. همچنين، بخش
بندی از اصل به فرع نيز نبايد خيلی عميق باشد تا خواننده در يافتن ارتباط
بخش فرعی ذيل يک بخش اصلی دچار مشکل شود. اگر چه در ادبيات ما درخت سرو به
سبب بلند و بالا بودن آن همواره تحسين شده، ولی بهترين ساختار برای يک مطلب
يا مقاله، ساختار به صورت درخت معکوسی است که با شروع از عنوان مطلب يا
مقاله به عنوان ريشه درخت، دارای شاخ ها و برگ های چتری متناسب (نه خيلی
پهن و گسترده و نه خيلی بلند) در همه جهات باشد. همچنان که در مورد چتر
کنترل استفاده از آن در اختيار صاحب چتر قرار دارد، در مورد مطلب و مقاله
نيز تسلط بر مطلب در هنگام مطالعه آن، بايد همواره در اختيار خواننده آن
باشد. از نظر بخش بندی، بيشتر از دو سطح، شامل يک سطح ”اصلی ”و يک سطح
”فرعی“ ذيل سطح اصلی، توصيه نمی شود.
- هر مطلب و مقاله از نظر ساختار به طور کلی از
سه قسمت اساسی زير قابل تشکيل است:
1. مطالب آغازی
2. مطالب مربوط به
بدنه مقاله
3. مطالب
پايانی
- با تهيه ساختار مطلب يا مقاله، نوشتن مطالب
آماده شده، به تدريج می تواند شروع شود و همزمان با آن، انجام بررسی ها و
مطالعات لازم برای نوشتن مطالب بعدی نيز ادامه يابد.
در هنگام نوشتن هر
بخش از مطلب و مقاله همواره بايد در نظر داشت که:
1. نوشته های علمی
و فنی غالبا دارای مخاطبين خاص و معين هستند.
2. مخاطبين در اغلب
موارد، کمبود وقت دارند و نمی توانند يک مقاله را بيش از يک بار بخوانند.
بنابراين حجم مطلب يا مقاله نيز بايد با اطلاعات کليدی ضروری ارائه شده به
خواننده آن متناسب بوده و از ارائه اطلاعات زايد و غيرضروری که ربط چندانی
به موضوع مورد بحث ندارند، اجتناب گردد.
3. خواندن مقالات
بد نوشته شده برای خوانندگان آن به زمان بيشتری نياز دارد.
4. نوشتن مطالب علمی و انسجام آن در مقايسه با
ساير انواع مطالب، به دقت بيشتری نياز دارد.
5. در نوشتن مقالات
علمی هم شکل و هم محتوا دارای اهميت هستند. بنابراين به منظور جلب
علاقمندان به خواندن، هر مطلب يا مقاله هم بايد دارای شکلی زيبا و متوازن
باشد و هم محتوای آن غنی و رافع نياز ولو نياز روحی و غير جسمانی خواننده
باشد.
- در کنار اصل و مشروح مقاله، برای جلب
علاقمندان به خواندن آن، بايد همواره ”چکيده“ (abstract) و
ترجيحا، ”خلاصه“ (summary) مقاله نيز تهيه و همراه آن ارائه شوند. با
اين کار، علاقمندانی که فرصت کافی برای خواندن کل مطلب يا مقاله را ندارند
با خواندن چکيده با محتوای آن آشنا شده و با خواندن خلاصه رفع نياز کرده و يا به خواندن اصل و مشروح
مطلب و مقاله ترغيب می شوند.
- در تهيه چکيده مطلب يا مقاله بايد نهايت
فشردگی مطلب با حفظ نکات مهم و ضروری آن مورد نظر باشد. حجم چکيده بايد در
حدود نيم الی يک صفحه و به صورت يک يا چند پاراگراف متوالی
باشد. چکيده بايد بدون تقيد به حفظ ساختار مطلب و يا
مقاله و بخش بندی های آن تهيه شود. نحوه تهيه چکيده در صفحه جداگانه ای آمده
است.
- در تهيه خلاصه مطلب يا مقاله بايد رعايت
اختصار در ارائه هر بخش از مطلب با محوريت تهيه چکيده برای هر بخش از مطلب
مورد نظر باشد. خلاصه از نظر حجم تقريبا آزاد بوده و با تقيد به حفظ ساختار مطلب و مقاله از نظر بخش
بندی های آن، می تواند به صورت چکيده های مربوط به هر بخش از مطلب سازمان
يابد. نحوه تهيه خلاصه در صفحه جداگانه ای آمده
است.
- بعد از چکيده و خلاصه مقاله، مقدمه مقاله
نخستين مطلب مورد مراجعه خوانندگان مقاله است. بهتر است نوشتن مقدمه مقاله
و نيز چکيده و خلاصه آن، به انتهای کار و زمان روشن شدن تمامی ابعاد مطلب
قابل ارائه در مقاله، واگذار گردد.
- مطالب آغازی هر مقاله می تواند شامل موارد زير
باشد:
1. عنوان مقاله،بايد کوتاه (حد اکثر 10 کلمه) و
بدون استفاده از علايم نگارشی نظير نقطه، ويرگول و غيره بوده، به طوری که
نام فايل الکترونيکی حاوی مقاله نيز بتواند همان عنوان مقاله و يا بخش اول
و اساسی آن باشد. عنوان مقاله طوری انتخاب شود که بين مطالب ارائه شده در
مقاله و اطلاعات قبلی در ذهن خواننده، پيوندی را برقرار کند. بهتر
است عنوان مفهوم يا چيزی که در متن مقاله مورد
بحث قرار گرفته در عنوان مقاله بيايد.
2. نويسنده يا نويسندگان و مترجم يا
مترجمان
3. آدرس های پست الکترونيکی نويسنده يا
نويسندگان و مترجم يا مترجمان
4. موضوع اصلی و
فرعی بر
اساس تقسيم بندی به عمل آمده
5. کليدواژهای بيان کننده محتوای مطلب و
مقاله و هر کليدواژه مبين يک موضوع مورد بحث در مقاله
6. چکيده
7. خلاصه
8. فهرست مطالب
- در صورت نياز، بخش آغازی مقاله می تواند شامل
موارد زير نيز باشد:
1. پيش درآمدی تحت
عنوان، ”پيشگفتار“، ”درباره اين مقاله“ و غيره، شامل کليه مطالبی که غالبا
ممکن است از زبان اشخاص ديگری باشند و آوردن آن ها در داخل مقاله، امکان
پذير نباشد.
2. شرح اختصارات
استفاده شده در مقاله
3. توضيح روش نگارش مقاله در صورت استفاده از يک
روش خاص نيازمند به توضيح آن
4. ليست ساير همکاران در کنار نام تهيه يا ترجمه
کنندگان مقاله و نوع کمک آنها در تهيه مقاله
- مطالب تشکيل دهنده بدنه مقاله می تواند به صورت
بخشهای مختلف و هر بخش در چندين پاراگراف سازمان يابد. همانطور که در بالا
نيز اشاره شد، بهتر است بخشبندی حداکثر در دو سطح، شامل مقاله در چند بخش
اصلی و هر بخش اصلی شامل يک يا چند بخش فرعی ذيل آن، انجام گيرد. در اين
صورت عنوان هر بخش اصلی يا فرعی نيز نظير عنوان اصلی مقاله بايد کوتاه و
بدون استفاده از علايم نگارشی باشد.
- اولين بخش بدنه مقاله به ”مقدمه“ مقاله اختصاص
يابد. بهتر است در اولين جملات مقدمه، به شرح بيشتر موضوع مقاله پرداخته
شود.هدف ديگر مقدمه مقاله بايد ايجاد جو مناسب برای خواننده از طريق ارائه
اطلاعات مقدماتی، در جهت ترغيب او به خواندن مقاله باشد.
- حفظ و با خود داشتن خواننده در تمامی طول
خواندن مقاله مستلزم اين است که او بتواند عنوان هر بخش مقاله برای ارائه
هر مطلب جديد را در ارتباط با مطالب قبلی ببيند. بنابراين عناوين بخشهای
مختلف مقاله بايد طوری انتخاب شوند که زنجيره ای از مطالب و مفاهيم به
دنبال هم را به خواننده تداعی کنند. اگر اين زنجيره را به سمت عقب ادامه
بدهيم به عنوان مقاله خواهيم رسيد.عنوان هر بخش جديد مقاله نيز نظير عنوان
اصلی مقاله، بايد با استفاده از اطلاعات قبلی که خواننده با آن آشنا است،
انتخاب شود، تا امکان اتصال بين مطالب قبلی که در بخش قبلی آمده و مطالب
بعدی که در آن بخش خواهد آمد، برای خواننده فراهم بيايد و اين زنجيره
همچنان تا انتها حفظ شود.
- به منظور تسهيل ارجاع به مطالب مقاله در متن
آن، بهتر است هر بخش دارای شماره باشد. بخشهای اصلی تشکيل دهنده مقاله، با
شروع از مقدمه می توانند شمارههای دو رقمی پشت سرهم 01 الی 99 را به خود
بگيرند. در اين صورت هر بخش فرعی ذيل هر بخش اصلی نيز می تواند به همين
ترتيب شماره گذاری شود و اين دو شماره به ترتيب از سمت راست به چپ و قبل از
عنوان هر بخش نوشته شده و با خط تيره از هم جدا شوند. به عنوان مثال، منظور
از ”05 – عنوان بخش اصلی“، ”بخش اصلی به شماره 5“ و
همين طور منظور از ”07 - 03 – عنوان بخش فرعی“، ”بخش اصلی به شماره 7 و بخش
فرعی به شماره 3 ذيل آن“، است.
- بهتر است هر بحث جديد در يک بخش جديد، با
خلاصه ای از نتايج قبلی که بحث جديد روی آن بنا شده است، شروع شود.
بنابراين بهتر است که پاراگراف اول هر بخش با يک جمله عنوانی که راهبر
خواننده در بقيه مطالب آن بخش باشد، شروع شود و به پيوستگی مطالب ارائه شده
در پاراگراف های پشت سرهم آن بخش نيز توجه گردد.
- هر پاراگراف بايد بتواند يک بحث مشخص را در
مورد موضوع بخش مربوطه شروع کرده و به پايان برساند. پاراگراف ها بايد
دارای طول متناسب باشند. پارگراف های حاوی يک يا دو جمله غالبا نمی توانند
مطلب را با موفقيت به خواننده منتقل کنند و پاراگراف های طولانی تر از حد
معمول نيز باعث قطع ارتباط خواننده با مطالب قبلی در پاراگراف می شوند.
بايد از نوشتن جملات طولانی در هنگامی که يک يا چند جمله کوتاه بتواند
جايگزين آن شود، اکيدا اجتناب گردد.
- در شرح موارد يا نام ها در جملات، بايد همان
ترتيب ذکر مورد يا نام در جملات قبلی مطلب رعايت گردد و از مثال ها و شواهد
مربوط به زندگی روزمره برای رساندن مطلب اصلی استفاده شود تا انسجام فکری
خواننده همواره محفوظ باقی بماند.
- از کلمات در نهايت روشنی و سادگی استفاده شود
و از کاربرد کلمات پرتکلف و شبه علمی برای علمی نشان دادن مقاله اجتناب
گردد. بايد سعی شود که نوشته ها تا حد امکان دقيق، روشن و کوتاه بوده و
نوشتن به همان صورت صحبت کردن (البته به صورت کلمات و جملات کامل و نه
کلمات و جملات محاوره ای معمول روزانه) باشد.
- به منظور ارائه اطلاعات تکميلی، مقالات می
توانند دارای جدول و نمودار نيز باشند. جهت حفظ انسجام و پيوستگی فکری
خواننده، بايد در کنار هر کدام از جداول و نمودارها نيز شرح کوتاه و کافی
آورده شود، به طوری که خواننده با کمترين نياز مراجعه به متن، بتواند آن ها
را درک کند.
- مطالب نوشته شده قبل از ارسال برای استفاده
سايرين، بايد در بارها و زمانهای مختلف مورد بازبينی و تکميل قرار گيرند و
به اين نکته توجه شود که بهترين نوشتن در تجديد مکرر نوشتن
است.
- نويسنده مطالب علمی برای سايت جامعه مجازی
بايد همواره مطالب نوشته شده توسط ديگران را بخواند و در فکر کردن و نوشتن
تمرين کند.تنها با تکرار نوشتن است که کيفيت های خوب نوشتن به دست خواهند
آمد.
- در مقالات به طور اعم از سوم شخص و زمان مناسب
در بيان فعل جملات استفاده شود. در مقالات پژوهشی به طور اخص و در بيان
نحوه انجام تجربه و انجام آزمايش ها می توان از اول شخص و زمان گذشته نيز
استفاده کرد.
- مطالب پايانی مقاله می تواند شامل موارد زير
باشد:
1. نتيجه گيری از مطالب عنوان شده در مقاله
2. مطالعات و بررسی های قابل انجام بعدی برای کسب اطلاعات بيشتر در باره
موضوع مقاله
3. واژه نامه واژه های فنی استفاده شده در متن مقاله
به ترتيب الفبايی فارسی در مورد معادل های فارسی به کار رفته در متن
مقاله
4. هر نوع مطلب ضميمه که آوردن آن در متن مقاله ممکن نبوده ولی برای درک
مطالب ارائه شده در مقاله ضروری هستند.
5. فهرست منابع استفاده شده در تهيه مقاله شامل نام منبع، نام پديد
آورنده، تاريخ انتشار، نام ناشر، محل انتشار با آوردن شماره ترتيب برای هر
مورد و ذکر اين شماره ترتيب در داخل [] در محل ارجاع در متن
مقاله
- هنگام ارسال مقاله موارد زير رعايت شود.
- رعايت اين موارد باعث تسهيل قرار گرفتن مقاله در
سايت جامعه مجازی خواهد شد.
طرح کلی صفحه
اول مقالات
بالای صفحه شامل:
عنوان مقاله
نويسنده/ نويسندگان و مترجم/ مترجمان
آدرس های پست الکترونيکی نويسنده يا نويسندگان و مترجم يا
مترجمان
تاريخ تهيه -شماره نسخه (در صورت در
جريان تکامل بودن مقاله)
ارسال کننده - تاريخ ارسال موضوع اصلی - موضوع فرعی
سه
کليدواژه اصلی به ترتيب اهميت - سه کليدواژه فرعی به ترتيب اهميت
وسط صفحه
شامل:
چکيده مقاله
پايين صفحه شامل:
سوابق ايجاد و اعمال تغييرات
در مقاله
(در صورتی که مقاله گروهی
تهيه شده و نهايی شدن آن شامل اعمال نظرات توسط افراد مختلف بوده
باشد.)
حداکثر حجم مطلب
10 صفحه A4 بدون در نظر گرفتن حجم چکيده و
خلاصه توصيه می شود که مقالات حتی الامکان کوتاه ولی با بيشترين محتوای ممکن
و مورد نظر نويسنده، در يک قسمت و حد اکثر در 10 صفحه تهيه شوند.در صورتی که
حجم مطلب از 10 صفحه بيشتر باشد، تهيه و ارسال کنندگان محترم مقاله بايد مطلب
را به صورتی تنظيم کنند که با بخش بندی آن، کل مطلب به صورت چند مقاله پشت
سرهم و تا حد امکان مستقل از هم، قابل ارائه باشد.
فرم نامگذاری فايل
مربوط به مقاله کد
موضوع اصلی عنوان مقاله به فارسی در صورتی که مقاله
دارای يک قسمت باشد، نام گذاری به روش فوق کافی خواهد بود. در صورتی که مقاله
دارای قسمت های پشت سرهم باشد، بايد شماره قسمت نيز به صورت زير به انتهای آن
افزوده شود: کد موضوع اصلی-عنوان مقاله به فارسی-شماره ترتيب قسمت
مقاله از 01 تا 99.
محيط و قلم
Word
2003يا
بالاتر، قلم Tahoma، اندازه قلم 12، عنوان بخش ها با همان قلم و اندازه،
به صورت Bold —Italic .توضيح اين که کامل کردن حرف آخر کلمات بدون گذاشتن
فاصله بين کلمات در Word 2003 با فشار همزمان دو دگمه Ctrlچپ و – (منها/ خط تيره) محقق می گردد.
تهيه خلاصه
توصيه می شود که برای مقالات علاوه بر
چکيده که بايد تهيه شده و در اول مقاله بيايد، خلاصه نيز تهيه شود و با همان
نام فايل قبلی و با قراردادن ”00“ به جای شماره ترتيب در انتهای آن به صورت
زير، در فايل جداگانه ای قرار گيرد: کد موضوع اصلی-عنوان مقاله به
فارسی
چگونگی نوشتن مقاله؟
در قرن هجدهم مقاله نویسی رونق بیشتری گرفت و
مقاله نویسان برجسته یی ظهور کردند که درباره ی موضوعات زیبایی شناسی ، فلسفه
، ادبیات و تاریخ مقاله می نوشتند
درآمد
نوشتاری کوتاه از 1 تا 30 صفحه یا فصلی از کتاب
است که نویسنده در آن دیدگاه ، یافته ها و تجربه های ذهنی خود را درباره ی یک
موضوع به بحث می گذارد . در تعریف مقاله گفته اند :' مقاله نوشتاری توضیحی
است که یک بخش از روزنامه یا مجله به شمار می رود . در قدیم این نوع نوشتار
را در شمار قالب های ادبی به حساب می آوردند و در فرهنگ نامه های ادبی آن را
یکی از انواع ادبی شمرده اند . ' ( فرهنگ اصطلاحات ادبی ، کادن )
مقاله در معنای عام با قرار داد
و پایان نامه فرق دارد از آن جهت که دعوی نظام مندی و تفسیر کامل موضوع را
ندارد و بیشتر خوانندگان عام را مخاطب قرار می دهد تا متخصصان اهل فن را . به
طور سنتی هر چیزی
می تواند مقاله باشد ، مانند رویدادهای واقعی ، مسائل زندگی بشر ، علم اخلاق
، دین و مذهب .
در
قرن هجدهم مقاله نویسی رونق بیشتری گرفت و مقاله نویسان برجسته یی ظهور کردند
که درباره ی موضوعات زیبایی شناسی ، فلسفه ، ادبیات و تاریخ مقاله می نوشتند
.نگارش مقاله های غیر رسمی مفرح و خودمانی از اواخر قرن بیست رو به افول
گذاشت و همزمان نگارش مقاله های نظری ، انتقادی ، ادبی و فکری به ویژه
دانشگاهی رواج یافت.
مقاله در زبان و ادب فارسی
در زبان فارسی مقاله به شکل امروزی از عصر
مشروطه با ظهور مطبوعات و روزنامه نگاری پدیدار شد . دهخدا که خود از روزنامه
نگاران عصر مشروطه بود در ذیل کلمه ی مقاله نوشته است : ' نوشتار کوتاه که
برای روزنامه نویسند . ' در قدیم مقاله به
فصلی از کتاب یا آغاز کتاب اطلاق می شده است . هم چنین اصطلاح مقالات برای
کتاب هایی به کار می رفت که در آن گفتار کوتاه بزرگان گردآوری می شد هم چون
مقالات شمس تبریزی ، مقالات مولانا .
می توان گفت مقاله نویسی همانند
دیگر گونه های نوشتاری با رشد تمدن دچار دگرگونی و تحول شده است . امروزه مقاله های
دانشگاهی تقریبا در همه ی شاخه های علمی یگانه مرجع اصیل دانش و آگاهی به
شمار می روند
انواع مقاله
به طور عموم مقاله بر اساس موضوع ، هدف و روش به
انواع گوناگون تقسیم می شود
الف) از لحاظ موضوع : مقاله های تاریخی ، فلسفی
، ادبی ، انتقادی ، اجتماعی ، سیاسی
ب ) از لحاظ هدف : مقاله های آموزشی ، ترویجی ،
توصیفی ، توضیحی ،تفسیری ، روایی ، اقناعی
اما در تقسیم بندی دیگر مقاله را به دو نوع رسمی
و غیر رسمی تقسیم می کنند
مقاله های رسمی که غیر شخصی است . در واقع نویسنده به عنوان یک منبع معتبر یا
دارنده ی آگاهی ، موضوعی را به شیوه ی منظم شرح و تفسیر می کند ، مقاله های
رسمی را در مجله های دانشگاهی و نشریه هایی که برای مخاطبان متفکر منتشر می
شوند می توان یافت .
مقاله های غیر رسمی لحنی خودمانی یا شخصی دارد و
محصول تفکر شخصی مبتنی بر دانش عمومی و دریافت های شخصی نویسنده است . در این
نوع نوشته ها نویسنده به امور روزمره به شیوه یی غیر تخصصی می پردازد
.
تدوین مقاله پژوهشی :
مقاله ی علمی ، ساختاری برهانی
و استدلالی دارد و حاصل پژوهش نوین است که محقق به آن همت گمارده
است.
یک
مقاله ی علمی پژوهشی باید دارای بخش های مشخصی از
این قرار باشد :
مقدمه و هدف ، روش ، بحث ، نتایج و
پیشنهادها
راز موفقیت یک مقاله علمی ، پژوهشی انسجام و
چهار چوب منطقی است برای این مهم انجام مراحل زیر ضروری است
.
1– انتخاب مسأله تحقیق
اولین قدم برای پژوهش یافتن مسأله است . این امر
هدف تحقیق است .نویسنده یی می تواند در یک زمینه علمی به مسأله ی تازه یی دست
یابد که بر موضوع پژوهش اشراف داشته باشد ذهن خالی از اطلاعات قادر به کشف سئوال نیست
.
این نکته قابل تامل است که موضوع مورد تحقیق
باید برای محقق خوب و جالب باشد تا بتواند علاقه خوانندگان را جلب کند .
علاوه بر این که با موضوع مورد بحث آشنا باشد تا بتواند از عهده ی آن به خوبی
برآید . ضمن این که موضوع در مقاله باید دارای حد و حدود باشد تا نویسنده
بتواند با دقت و ژرف اندیشی در فرصت زمانی مناسب از عهده نوشتن آن برآید . در
یک مقاله کوتاه نمی توان به موضوعات گسترده و وسیع پرداخت
.
موضوع در مقاله باید دارای حد و حدود باشد تا
نویسنده بتواند با دقت و ژرف اندیشی در فرصت زمانی مناسب از عهده نوشتن آن
برآید . در یک مقاله کوتاه نمی توان به موضوعات گسترده و وسیع
پرداخت
.
2 – جست و
جوی منابع
مهمترین و جدی ترین امر در پژوهش دانشگاهی مرجع
شناسی و شیوه ی دسترسی به منابع است .پژوهشگر برای تنظیم کردن سئوالهای تحقیق
باید در منابع و اسناد بازنگری نماید تا دریابد که آیا کسی به پرسشهای او
پاسخ داده یا نه ؟ و یا پژوهش وی تکراری نیست
؟
تعریف دقیق پرسش ها در مراحل آغازین نشان دهنده ی تبحر محقق در شناخت منابع و محتوا
می باشد . شناخت منابع و مراجع به تعیین و تدوین روش تحقیق کمک می
کند
3 – انتخاب روش تحقیق
یافتن روش تحقیق ، شیوه هایی است که می توان با
آن مسأله را بررسی و تحلیل کرد و به یاری روش شناسی ، بهترین و مناسب ترین
روش های نظری و عملی موجود را برای پژوهش برگزید . به طور کلی مراحل تحقیق بر
اساس روش به این ترتیب است :
الف – نظام مند نمودن مفاهیم بر اساس
نظریه
ب – عملیاتی نمودن مفاهیم و فرضیه ها
ج – تعیین قلمرو تحقیق
د – شیوه ی اجرا و نمونه گیری
و – گردآوری داده ها از قلمرو تحقیق
ه – طبقه بندی و تحلیل و تفسیر و آزمون فرضیه
ها و ارزیابی نتایج
4 – تهیه طرح و
فرضیه
:
از نکات کلیدی و مهم در پژوهش طرح یک کانون اصلی
و استوار برای تحقیق است که محقق بر اساس آن تمام فعالیت
ها و ذهنیت های خود را متمرکز می کند
5 – یادداشت برداری
هدف از یادداشت برداری کمک به حافظه و اطمینان
از درستی مطالب و پیشگیری از سرقت و انتحال علمی است . سازماندهی مقاله از
نخستین مرحله ی یادداشت برداری شروع می شود . ابتدا باید موضوع را تجزیه نمود
و عنوان های اصلی و فرعی و زیر شاخه های موضوع را مشخص کرد . یادداشت برداری تابع
طرح کلی و عنوان بندی موضوع است چرا که طرح منطقی نوشتار در نهایت از نحوه ی
تنظیم و سازماندهی همین یادداشت ها بیرون می آید
.
6 - تنظیم و طبقه بندی یادداشت
ها
بعد از از این که یادداشت برداری به پایان رسید
باید برگه ها را دسته بندی و منظم نمود
الف – موضوع اصلی ، عنوان مقاله یا تحقیق است
ب - موضوعات
فرعی ، عنوان بخش های مقاله است
.
ج - برگه ها را بر اساس عنوان های فرعی دسته بندی
کنید
.
د - موضوعات اصلی را طبق یک طرح منطقی مرتب
نمایید
و – اکنون با دسته بندی برگه ها در واقع دادهای
مقاله خود را چیدمان کرده اید.
7 – تنظیم
ساختار مقاله
برای نوشتن مقاله یا کتاب ترسیم یک نقشه یا طرح کلی الزامی است . این طرح به روند پژوهش و ساختار
نوشتار نظم می بخشد . در واقع در ثبت سر فصل ها و تنظیم تصمیم
هایی است که به ذهن پژوهشگر می رسد و ساختار کلی
مقاله را ترسیم می کند . به عبارت دیگر طرح عبارت از فهرستی منظم و شماره
گذاری شده از تصمیم ها ، اندیشه ها ، دیدگاهها و محتوای نوشتار است .این امر
در پیشبرد بهتر و راحت تر پژوهش به شما کمک می کند و هم چنین شما را وادار می
سازد که تابع موضوع باشید و به هدف خود پای بند بمانید
.
8 –
روش های تنظیم مقاله
برای تفکیک و شماره گذاری دقیق بخش های اصلی و فرعی
طرح از دو شیوه ی عددی و حرفی – عددی استفاده می کنند
نتیجه گیری :
در نهایت می توان گفت
مقاله به سبک امروزی آن ( علمی و پژوهشی ) گزارشی از یافته
های تازه است که از چندین بخش تشکیل شده و دارای موضوعی محدود و معین است
. این نوع مقاله ها مخاطبان خاص خود را دارد و در آن
به موضوعی معین در زمینه رشته یی خاص می
پردازد.. | 